Thursday, August 6, 2009

අනේ අපේ ජනතාවට ගෙදර යන්න ඉඩ දෙන්න


මනෝ ගනේෂන්
බස්නාහිර ජනතා පෙරමුණ

අවතැන් වූ ජනතාවගේ වර්තමාන තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් ඔබගේ විග‍්‍රහය මොකක්ද?
ජනාධිපති උපදේශක වාසුදේව නානායක්කාර මහතා මේ අනාථ කඳවුරු නරකාදියක් වගේ කියල ප‍්‍රකාශ කළා. ඒ වගේම හිටපු අගවිනිසුරු ඒවා එළිමහන් සිර කඳවුරු වගේ කිවුවා. මමත් මේවට ඊටත් වඩා සුදුසු තවත් වචනයක් සිංහල ශබ්ද කෝෂයේ තියෙනවද කියල හොයමින් ඉන්නේ. ඇත්තටම මේ අනාථ කඳවුරු පවත්වාගෙන යන්නේ දේශීය හා ජාත්‍යන්තර පිළිගත් සියළු නීති උල්ලංඝනය කරමින්. ඒ වගේම ප්‍රෞඩ ඉතිහාසයක් සහ සංස්කෘතියක් තියෙන අපේ ජාතියට අවමානයක් වන ආකාරයෙන්.

වතුර බෝතල්, ඇඳුම් පැළඳුම්, කෑම පාර්සල් යවනවට වඩා යමක් අවතැන් අය වෙනුවෙන් දකුණේ ජනතාව කළ යුතුයි කියල ඔබ හිතනවද?
ඇත්තටම මේ ජනතාව හංගන්නන් නෙවෙයි. ඔවුන් තමන්ගේ ජීවිකාව ගෞරවාන්විතව කරමින්, තම ගම්මානවල වසර දහස් ගාණක් තිස්සේ පාරම්පරිකව ජීවත් වූ පිරිසක්. මේ ජාතික ප‍්‍රශ්නය වතුර බෝතල්, ඇඳුම් පැළඳුම් හෝ කෑම පාර්සල් වැනි දේවල් වලට සීමා නොකළ යුතුයි. ඒ වගේම මේ ද්‍රව්‍ය සපයන ආකාරය පෙන්වන අප‍්‍රසන්න මාධ්‍ය ප‍්‍රචාරයන් මඟින් ආණ්ඩුව තමන්ගේ නිරුවත වසා ගන්න දරණ උත්සාහය දකින කොට මට පිළිකුලක් ඇති වෙනවා. ඒ නිසා අපේ මේ ජනතාව යැපෙන්නන් විදිහට පෙන්වන්න රජය ගන්නා මේ විලිලැජ්ජා නැති උත්සාහය වහාම නවත්වා ඔවුන්ට තමන්ගේ ගම්මානවල නිදහසේ ජීවත් වීමට ඇති නිත්‍යනුකූල අයිතිය ලබාදිය යුතුයි. මා මේ ආයාචනය කරන්නේ මගේ සහෝදර සිංහල, බෞද්ධ ජනතා හදවත් වලටයි. මේ මානුෂික ප‍්‍රශ්නය යට ගැසීමට ආණ්ඩුව දරණ නිර්ලැජ්ජී උත්සාහය පරාජය කරන්න දකුණේ ජනතාව ඒකරාශී විය යුතුයි.
අවතැන්වූවන් සම්බන්ධයෙන් රජය ක‍්‍රියාකල ආකාරය ගැන ඔබගේ හැගීම කුමක්ද?
මුල සිටම රජය ක‍්‍රියා කළ ආකාරය අප‍්‍රසන්නයි. නීත්‍යනුකූලව පත් වූ රජයකට ත‍්‍රස්ත කල්ලියක් සේ හැසිරීමට කිසිදු ශීලාචාර අයිතියක් නැහැ. එදා එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය විසින් උල්ලංඝනය කළ සියළු පිළිගත් මානුෂීය අයිතීන් ආණ්ඩුව විසින් ඒ ආකාරයෙන්ම සහ ඊටත් වඩා දරුණු විදිහට සිදු කළා. තවමත් සිදු කරමින් ඉන්නවා. මා විශ්වාස කරන්නේ එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයේ රාජ්‍ය නොවන ත‍්‍රස්තවාදය අවසන් බවයි. එහෙත් මේ ආණ්ඩුවේ රාජ්‍ය ත‍්‍රස්තවාදය අඛණ්ඩව පවතිනවා. මේ වන විට ලක්ෂ තුනකට වඩා අපේ ජනතාවක් කටු කම්බි කොටුවක සිර කර ඔවුන්ගේ නිදහස සීමා කරමින් සිටීම රාජ්‍ය ත‍්‍රස්තවාදය නෙවෙයි ද? රජයේ ගණන් හිලව් වලට අනුව හැත්තෑදාහක් පමණ යැයි කියූ ජනතාව ලක්ෂ තුන දක්වා ඉහළ ගියා. එදා රජය ගුවනින් පත‍්‍රිකා නිකුත් කරමින් පාලන ප‍්‍රදේශවලට එන්න කියල ආරාධනා කළා. මිනිස්සු ආවා. නමුත් මේ පිරිසට අවම යටිතල පහසුකමවත් ලබා දීමට රජයට හැකියාවක් නැහැ. එය කවදාවත් රජයට කරන්න පුලූවන්කමක් ලැබෙන්නෙත් නැහැ. මේ නිසා දිනපතා ම ජනතාව ශාරීරිකව හා මානසිකව ලෙඩ වෙනවා. ලෙඞ්ඩු මැරෙනවා. ඇතැම් අය සිය දිවි නසා ගන්නවා. දූ දරුවන්, කාන්තාවන්, වැඩිහිටියන් ආනාථ වෙනවා. විශේෂයෙන්ම කාන්තාවන් අනාරක්ෂිත තත්ත්වයට පත් වී සිටිනවා. උදේ පාන්දර ඉඳන් වැසිකිළියට, වතුරට, කෑමට, නෑමට, බෙහෙත්වලට, පෝලිම්වල පැය විසිහතර පුරාම ලගින්න වෙලා. මේ අඩුපාඩු පෙනීම වළක්වාගන්න ආණ්ඩුව ඉතාමත් කැත විදිහට හැසිරෙනවා. මේ පිරිස බලන්න ජනතා නියෝජිතයන්ට සහ මාධ්‍යට ස්වාධීනව යන්න දෙන්නෙ නැහැ. මෙච්චර අමානුෂික තහංචි ලෝකෙ කිසිම අනාථ කඳවුරක දක්න ලැබෙන්නෙ නැහැ. ඒ නිසයි මේව ආණ්ඩුවේ එළිමහන් සිර කඳවුරු මිස අනාථ කවුරු නෙවෙයි කියල මම අර්ථ දක්වන්නේ.

ඇතැම් පිරිස් රජය අවතැන්වූවන් සම්බන්ධයෙන් ක‍්‍රියා කළ ආකාරය වැරදියි කියන අතරම තවත් පිරිසක් රජයේ ක‍්‍රියා කලාපය අනුමත කරනවා. ඔබට අනුව මෙවැනි තත්ත්වයකදී වගකිව යුතු රජයක් කි‍්‍රයාකළ යුත්තේ කොහොමද?
මේ වගේ අමානුෂික ක‍්‍රියාවන් අනුමත කරන්නේ, වෛරී දේශපාලනය කරන මිනිස්සු හා ජාතිවාදයෙන් හිස උදුම්මාගත් පිස්සන් පමණයි. සුළු පිරිසක් මාධ්‍ය හරහා මේක බහුතර මතය කියල පෙන්නන්න උත්සාහ ගන්නවා. නමුත් සිංහල බෞද්ධ බහුතර ජනතාව මේක අනුමත කරන්නෙ නැහැ. මුලින්ම ආණ්ඩුව තේරුම් ගන්න ඕන මෙය ආණ්ඩුවේ පෞද්ගලික ප‍්‍රශ්නයක් නොවන බව. ඒ වගේම ආණ්ඩුව ඉදිරිපත් කරන දේශපාලන සහ මිලිටරි න්‍යාය පත‍්‍රයට සීමා නොකළ යුතුයි. ලෝකෙ කොතැනකවත් නැති විදිහට ලක්ෂ තුනකට වඩා වැඩි අනාථ වුණ විශාල ජනතාවකගේ ප‍්‍රශ්නය අපේ ජාතික ප‍්‍රශ්නයක් බව ආණ්ඩුව තේරුම් ගන්න ඕන. මේ අවස්ථාවෙදි රජය වහාම සර්ව පාර්ශ්වික කමිටුවක් පත් කර ඒ කමිටුවට ස්වාධීනව තීරණ ගැනීමට ඉඩ ලබා දිය යුතුයි. ආණ්ඩුවේ විධායක තීන්දු හා ක‍්‍රියාවන් පිළිබඳ විනිවිදභාවය ලබා ගන්න මේ කමිටුවට බලය තිබිය යුතුයි. අපට ලැබෙන වාර්ථා අනුව ලක්ෂ දෙකහමාරක් වැඩි ජනතාවක් ස්වාධීනව ගිහින් තමන්ගේ ගම් බිම්වල පදිංචි වීමට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනවා. මේ පිරිසට ආණ්ඩුවේ කිසිම උදව්වක් අවශ්‍ය නැහැ. මේ ජනතාව මෙහෙම ඉල්ලීම් කරන්නෙ අවුරුදු දහස් ගාණකට හිමිකම් කියමින් ජීවත් වූ ජාතියක් හැටියට අපේ ජනතාවගේ ඒ පාරම්පරික අයිතිය උල්ලංඝනය කරන්න ආණ්ඩුවට හෝ වෙනයම් කෙනෙකුට කිසිම අයිතියක් නැති බව මම අවධාරණයෙන් කියා සිටිනවා. ආණ්ඩුව නිර්මාණය කරන්න උත්සාහ දරන නව ගම්මාන බිහිකිරීම හෙවත් ජන සංයුතිය විකෘති කිරීම අපි කිසිසේත් පිළිගන්නෙ නැහැ. ආණ්ඩුව තමන්ගේ පටු දේශපාලන උවමනාවල් සපුරා ගැනීමේ අවශ්‍යතාව නිසා මේ ප‍්‍ර‍්‍රශ්නය විශාල කර පෙන්වනවා. මම තවදුරටත් පැහැදිළි කරන්න උත්සාහ ගන්නේ ආණ්ඩුව මේ අනාථ වුණ ජනතාව වැසිකිළි යෑමේ සිට නිදි ඇඳ දක්වා, උපතේ සිට මරණය දක්වා වූ සියළුම පෞද්ගලික ජීවන රටාවන් අතට ගනිමින් ඔවුන් පාලනය කිරීම ඉතා නින්දා සහගත බවයි. මේ ජනතාව නැවත පදිංචි කිරීම ආණ්ඩුව උවමනාවෙන්ම කල් දානවා. ආණ්ඩුව පුන පුනා කියන බිම්බෝම්බ ඉවත් කිරීමේ මන්තරය මම පිළිගන්නෙ නැහැ. අපේ හමුදාව වන්නි මෙහෙයුමේදි හතර දිසාවෙන් ගමන් කළේ බිම් බෝම්බ ඉවත් කර ගනිමිනුයි. බුද්ධිමත් ජනතා දැනුම අනුව බිම් බෝම්බ තියෙන්නෙ ඒ බිමෙන් සීයට දහයක් විතරයි. මම ඒ සඳහන් කරපු කරුණු වලට අනුව මේ මොහොතේ සිදුවිය යුතු සහ අද සැළකිල්ලට ලක් කළ යුතු එකම කරුණ අපේ මිනිස්සුන්ට ගෙදර යන්න ඉඩ දීමයි. මම පළවැනිව, දෙවැනිව හා තුන්වැනිවත් ඉල්ලා සිටින්නේ ‘අනේ අපේ ජනතාවට ගෙදර යන්න ඉඩ දෙන්න’ කියන ඉල්ලිමයි.

අද උතුරේ ජනතාවගේ මෙන්ම දකුණේ ජනතාවගේත් ජීවත්වීමේ සහ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ අයිතීන් සීමා වෙලා තියෙනවා. මේ සම්බන්ධයෙන් ඔබගේ මැදිහත්වීම කවරාකාරද?
මම දකුණෙ ජීවත් වන්නෙක්. නමුත් මම උතුරෙ ජීවත්වීමේ හා අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ අයිතීන් උල්ලංඝනයන්ට අත්පුඩි ගැසූ කෙනෙක් නෙවෙයි. මම නොබෙදුනු ශ‍්‍රී ලංකාවාදියෙක්. නිරන්තරයෙන් අපගේ ජාතික කොඩියට උපරිම ගෞරව දක්වන්නෙක්. නමුත් උතුරේ ඔබ සඳහන් කළ අයිතීන් ප‍්‍රසිද්ධියේ උල්ලංඝනය වෙද්දි ජාතික කොඩිය උස්සගෙන ඊට අපහාස කරපු එකෙක් නෙවෙයි. ඒකාධිපතිවාදය ඔබේ ෙදාරට තට්ටු කරන තෙක් බලා නොසිට අවදියෙන් ඉන්න. සාමූහිකවන්න. අත්වැල් බැඳ ගන්න. ඒකයි මම ඉල්ලා සිටින්නෙ.

No comments: