human rights sri lanka

සමබිම 100 වන කඩඉම පසු කිරීම නිමිත්තෙන් මෙතෙක් සමබිම සමඟ රැඳී සිටි පාඨකයන් කිහිපදෙනෙකු මෙසේ සිය අදහස් දැක්වූහ.

---

විදර්ශා තිළිණි රත්නායක
මාතලේ විජය විද්‍යාලයේ පාසල් සිසුවියෙකි.

අද අපේ රටේ මානව හිමිකම් කියලා දෙයක් දකින්න නැහැ. රජය විසින් ආරක්ෂා කරන්න ඕන මානව හිමිකම් රජයමයි කඩන්නේ. ඒවා ආරක්ෂා කරන්න පියවර ගැනීමේ වගකීම ඔවුන් සතුව තියෙන්නේ. බලන්න අද මිනිස්සුන්ගේ අයිතිවාසිකම් කොච්චර කඩවෙනවාද? මාධ්‍ය මර්දනය කරනවා. මාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය කරනවා. මාධ්‍යවේදීන් කී දෙනෙක් දැන් අතුරුදහන් වෙලා තියෙනවාද? රාවය පත්තරේම එ් වගේ සිදුවීම් කීයක් හෙළි කරලා තියෙනවාද? ඒත් සමහර මාධ්‍යවේදීන්ට මුහුණ දෙන්න වෙලා තියෙන සිදුවීම් ගැන ජනාධිපතිතුමා දන්නෙත් නැහැ. නීති හදන්නේත් ඔවුන් කඩන්නෙත් ඔවුන්මයි.
තමන්ගේ බලය රැක ගන්න ඕන නිසා මානව හිමිකම් සුරක්ෂිත කරන්න ඔවුන් යම් යම් පියවර ගන්නා බව අපට පෙන්නයි. ඒත් බලය තහවුරු වුණාට පස්සේ ඒ කිසිදෙයක් සිදුවෙන්නේ නැහැ. තිස්සනායගම් කියන මාධ්‍යවේදියා අත්අඩංගුවට අරන් රඳවා ගෙන හිටිය ආකාරයත් නිදහස් කරපු ආකාරයත් දිහා බැලූවම ඒක හොඳටම පැහැදිලියි. මේ රජය විතරක් නෙවෙයි හැම රජයක්ම, හැම පාලකයෙක්ම හැසිරෙන්නේ මෙහෙමයි.
මේ තත්ත්වය නැති කරන්න සිවිල් සංවිධාන අනිවාර්යයෙන්ම මැදිහත් වෙන්න ඕන. මේ ගැන කතා කරන සමාජයක් ඇති කරන්න ඕන. ඒ සඳහා අපි වගේ සාමාන්‍ය ජනතාව අතර කතිකාවක් ඇති කිරීම මුලින්ම කළයුතු දෙයක්. මේක ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රටක්. ඒ නිසා රටේ සියළු කරුණු කාරණා තීරණය වෙන්නේ මහජන කැමැත්තට අනුව. ඔවුන් අතර නැගිටීමක් ඇති කිරීම සිවිල් සමාජයේ වගකීමක්.

අමිල උදයංග බණ්ඩාර
කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලය

රටක පවතින නීතියට ගරු කිරීම සෑම පුරවැසියෙකුගේ වගේම රජයේත් යුතුකමක්. වගකීමක්. මැතිවරණයකදී වගේම අනෙක් සෑම කටයුත්තකදීම ඊට අදාළ වෙන නීනියක් පවතිනවා. හිමිකම් කඩවීමකදීත් ඒකට පිළිතුරු නීතිය තුළ තියෙනවා. නමුත් රජය විසින්ම ඒවා කඩ කරනවා නම් නීතිය නොසලකා හරිනවා නම් රජය ඊට වගකිව යුතුයි.
දැනට සිදුවෙන දේවල් අනුව රජයට නීතිය සුරක්ෂිත කිරීමට හෝ මානව හිමිකම් සුරක්ෂිත කිරීමට ප‍්‍රබල ඕනෑකමක් තියෙන බවක් පේන්නේ නැහැ. මැතිවරණයකින් පසුව එළැඹෙන දින 14 තුළ පක්ෂ විපක්ෂ බව නොසළකා ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා ගැන රජය සොයා බැලිය යුතුයි. නමුත් මෙතෙක් සාමාන්‍ය ජනතාවට ඒ සම්බන්ධව පැන නැඟුණ ප‍්‍රශ්නවලට රජය පිළිතුරු දීලා නැහැ.
රජය ඒ යුතුකම පැහැර හරින කොට රජයද, විරුද්ධ පාර්ශ්වයද කියලා නොබලා ඒවා ගැන සොයාබලා කටයුතු කරන්න සිවිල් සංවිධාන ක‍්‍රියා කළ යුතුයි. මහජනතාවට හෙළිදරවු නොවූ කරුණු යටපත් නොකර ඉදිරිපත් කිරීම, රජයේ වැරදි පෙන්වාදීම ඔවුන් කළ යුතුයි.

සසීන්ද්‍රන් සත්සිවන්
කොළඹ 06

මේ ආණ්ඩුව විතරක් නෙවෙයි ඉස්සර තිබුණ යූ. ඇන්.පී. ආණ්ඩුවත් කළේ එකම දේ. පුරවැසියන් විදිහට අපි හැමදාම දැන දැනම රට පාලනය කරන්න පත් කරන්නේ මැරයන්, දූෂීතයන්, වංචනිකයින්. නිවැරදි මිනිහට වගේම නිවැරදි දේට කවදාවත් ඉඩක් නැහැ. ඡුන්ද දායකයින් බුද්ධිමත්ව තීරණ ගන්නවා නම් මානව හිමිකම් ඉබේම සුරැකෙනවා. ලංකාව දකුණු ආසියාවේ උගත්කමෙන් ඉදිරියෙන්ම ඉන්න රටක්.හැබැයි මෝඩ තීන්දු ගන්න එකෙනුත් අංක එකට ඉන්නේ ලංකාව.
මගේ මතය නම් කවදාවත් මේ රටේ පාලකයෝ අපේ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කරලා දුන්නේ නැහැ. දෙන්නෙත් නැහැ. ලංකාවේ බහුතරයක් ඉන්නේ උගත් අය. ඉගෙන ගත්තම නූගත් අය රවටන්න ලේසියි. නූගත් මිනිස්සු ඉන්නේ සුළුතරයක්. ඉතිං අර උගත් 90% විසින් නූගත් 10% රවට්ටන්නයි බලන්නේ. ලංකාවේ මානව හිමිකම් සුරක්ෂිත වෙලා ස්ථාවර වුණොත් එදාට මම මගේ නම වෙනස් කරනවා. මොන ආණ්ඩුවක් ආවත් මානව හිමිකම් උල්ලංඝණය කරනවා. ඒක ස්ථීරයි. කාටවත් පවතින ක‍්‍රමය තුළ මේ කාර්යය කරන්න ඉඩක් නැහැ. මම මේ ආණ්ඩුවට දොස් කියනවා නෙවෙයි. මරණීය භය නිසා අද තමන්ගේ අයිතියවත් රැකගන්න මිනිස්සු ඉදිරිපත් වෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසා මේ ගැන කතා කරලාවත් වැඩක් නැහැ. මටයි, ඔබටයි, සමබිමටයි, රාවයටයි මේ රටේ මිනිස්සුන්ගේ අයිතීන් ආරක්ෂා කරලා දෙන්න බැහැ. ලංකාව අනාගතයේදී සූඩානය,සෝමාලියාව වගේ තත්ත්වයකට පත්වෙන එක ස්ථිරයි. සිවිල් සංවිධානවලටත් මේ අභියෝග ජයගන්න අමාරුයි. ඔවුන්ගේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය තුළත් විනිවිදභාවයක් දකින්න නැහැ. මාධ්‍ය ගත්තත්, මාධ්‍යවේදීන් ගත්තත්, වෙනත් ඕනෑම කෙනෙක් ගත්තත් වැඩ කරන්නේ එකම විදිහකට. ඊයේ මිනිස්සුන්ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් මාධ්‍ය නිදහස කතා කරපු මාධ්‍යවේදීන් අද ඡන්දය ඉල්ලනවා. හෙට මිනිස්සුන්ගේ අයිතිවාසිකම් කඩනවා. රාවය කාලයක් චන්ද්‍රිකා පස්සේ ගියා. දැන් මහින්ද පස්සේ යනවා. එදා අපිට රාවය බලන්න තිබුණ කුතුහලය අද දියාරු වෙලා ගිහිං.

අම්බැවිලේ සෝරත හිමි

මානව හිමිකම් ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමේදී ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම මිනිස්සුන්ට ලිවීමේ, කියවීමේ නිදහස තියෙන්න ඕන. ජනමාධ්‍ය මඟින් සත්‍ය දැනගන්න පුළුවන් වෙන්න ඕන. සත්‍ය දැනගන්න තියෙන අයිතිය මේ වෙලාවේ ආණ්ඩුව විසින් දැඩි ලෙස සීමා කරලා තියෙනවා. ඒ නිසා රජයේ ක‍්‍රියා පිළිවෙත ගැන මගේ කිසිම ප‍්‍රසාදයක් නැහැ. ජනතාවට ඇත්ත දැනගන්න තියෙන අයිතිය කප්පාදු කරමින් විද්‍යුත් මුද්‍රිත සෑම මාධ්‍යයක්ම පවතින රජයේ හොරණෑ බවට පත්වෙලා නම් මිනිස්සු කොහොමද ඇත්ත දැනගන්නේ ?
මට අනුව මේ රජය තුළ කිසිදු ආකාරයක සුභවාදී ආකල්පයක් දකින්න නැහැ. වරප‍්‍රසාද උදෙසා මිනිස්සුන්ගේ ජීවිතවල වටිනාකම බිංදුවට බස්සලා තියෙනවා. තමන්ගේ විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව සැලසුම් කිරීම්, ඔවුන් කොටුකර ගැනීමට මාර්ග විවෘත කර ගැනීම් සහ ඔවුන් ඝාතනය කළ ආකාරය අනුව මානව හිමිකම් සුරක්ෂිත කිරීමට නිවැරදි දර්ශනයක් හා දැක්මක් රජයට අලූතෙන් පහළ වෙයි කියලා හිතන්න බැහැ.
මෙතනදී සිවිල් සමාජ සංවිධානවලට ඉටු කරන්න තියෙන කාර්යභාරය නම් ඉතාමත් වැදගත්. මම සමබිම පටන් ගත් දවසේ පටන් කියවන කෙනෙක්. දේශපාලන වරප‍්‍රසාද වලට ගැති නොවී හෘද සාක්ෂියට එකඟව සත්‍ය ප‍්‍රකාශ කරන්න, දැන ගන්න ඉඩක් විවෘත වීම ඉතා වැදගත්. තමන් කැමති දෙයට අනිත් මිනිසුන් නතුකර ගන්නට දත කන වරප‍්‍රසාද සහිත පංතියේ උවමනාවන් ඉෂ්ඨ කරන්න සමාජයේ පරමාදර්ශී මිනිසුන් විදිහට අපෙන් සැලකුම් ලැබූ කලාකරුවන්,විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන්, ආගමික නායකයන් වැනි අය හෘද සාක්ෂියක් නැති පඹයින් පිරිසක් වගේ හැසිරෙනවා.
එවැනි තත්ත්වයක් තුළ සිවිල් සංවිධාන හෝ මේ කාර්යභාර්ය සිදු නොකළොත් මිනිස්සු සහ සමාජය කොතැනට ගිහිං නතරවෙයිද කියලා අනුමාන කරන්නවත් බැහැ. ඔවුන් මෙයට මැදිහත් නොවුණොත් දැවැන්ත සමාජ ඛේදවාචකයක් සිදුවෙන්නේ. නමුත් සිම්බාබ්වේ වාගේ රටවල්වල සිවිල් සමාජ අඩපණ කරලා තියෙන විදිහටම අපේ රටේ සිවිල් සමාජවලටත් අනතුරු අඟවමිනුයි දැන් රජය සිටින්නේ.

පී.වී.සෙල්වරාජ්
වවුනියාව

මහජනතාව ආරක්ෂා කරන්න ඕන රජය. ජනතාවගේ සියළුම ආකාරයේ අයිතිවාසිකම් රැුකීමට ඇති ආයතන පණ ගන්වලා සාධාරණය ඉටුවන ක‍්‍රියාකාරීත්වයක් සකස් කරන්න රජය පියවර ගන්න ඕන. රජයට මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කරන්න වගකීමක් තිබුණත් ඔවුන්ගේ දේශපාලන අවශ්‍යතා ප‍්‍රමුඛවීම මත එ් වගකීම් ගිලිහී යන තත්ත්වයක් පේනවා.
අද මාධ්‍ය හරහා අපට දකින්න ලැබෙන දේවල් අනුව සියයට සීයක් මානව හිමිකම් ආරක්ෂා කරන්න රජය පෙළඹෙයි කියලා කියන්න අමාරුයි. ඔවුන් ඒක උවමනාවෙන්ම නොකළත් මූලිකත්වය දෙන්නේ වෙනත් කාරණා වලට නිසා ඔවුන් අතින් එ්වාට අඩු සැලකිල්ලක් යොමුවන බව පේනවා. මෙතනදී සිවිල් සමාජයට ලොකු වගකීමක් පැවරෙන බවයි මගේ අදහස. සිවිල් සමාජය තුළ විවිධ තරාතිරම්වල, විවිධ මට්ටම්වල පිරිස් ඉන්නවා. ඔවුන්ට රජයේ අඩුපාඩු පෙන්වා දී රජය නිවැරදි මාර්ගයේ ගමන් කරවීමේ හැකියාව තිබෙනවා.
ඊට අමතරව ඔවුන්ට ජනතාව දැනුවත් කරන්න පුළුවන්. රජය කරන වැරදි මුලින්ම පේන්නේ සිවිල් සමාජයට. ඔවුන් ඒ වරද ඉස්මතු කරල ජනතාවට පෙන්විය යුතුයි. ඒවාගේම එය නිවැරදි කර ගැනීමේ මාර්ගයත් පෙන්වා දිය යුතුයි. ඒක සංවිධානවලට වගේම පුද්ගලයන්ටත් කරන්න පුළුවන්. මේක කාටවත් ද්‍රෝහීවීමක් නිසා කරන ප‍්‍රකාශයක් නෙවෙයි. හොඳ සිවිල් සමාජයක් බිහිකර ගැනීමට හැමකෙනාම දායකත්වය දිය යුතුයි.

Back to home
view pdf